باز باران

من به پشت شيشه تنهايي فتاده

نميدانم    ,نمي فهمم

کجاي قطره هاي بي کسي زيباست....

نمي فهمم چرا مردم نميفهمند

که آن کودک که زير ضربه شلاق باران سخت ميلرزد

کجاي لذتش زيباست....

نميفهمم...

کجاي اشک يک بابا

که سقفي از گل و آهن به زور چکمه باران

به روي همسرو پروانه هاي مرده اش آرام باريده

کجايش بوي عشق و عاشقي دارد....

نميدانم...

نميدانم چرا مردم نميدانند

که باران عشق تنها نيست

صداي ممتدش در امتداد رنج اين دلهاست

کجاي مرگ ما زيباست.....

نميفهمم...

ياد آرم روز باران را

ياد آرم عشق نازم ان روز رفت

کجاي اين جدايي ها زيباست...

نميفهمم...

ياد آرم کودکي 10 ساله بودم

ميدويدم زير باران    ,     از براي نان...

مادرم افتاد..

مادرم در کوچه هاي پست شهر آرام جان ميداد

فقط من بودم و باران وگل هاي(gel haye    ) خيابان بود....

نميدانم...

کجاي اين لجن زيباست...

بشنو از من کودک من

پيش چشم مرد فردا

که باران هست زيبا از براي مردم زيباي بالا دست....

و آن باران که عشق دارد فقط براي عاشقان مست جاريست......

و باران من و تو درد و غم دارد

خدا هم خوب ميداند

که اين عدل زميني عدل کم دارد