هفت جا نفس خود را حقير ديدم

نخست:هنگامي که به پستي تن ميدادم تا بلندي يابم

دوم:آنگاه که در برابر از پا افتادگان ميپريدم

سوم:آنگاه که ميان آساني و دشواري ماندم و آساني را انتخاب کردم

چهارم:آنگاه که گناهي مرتکب شدم و با ياد آوري اينکه ديگران همچون من به گناه دست ميزنند خود را دلداري دادم

پنجم:آنگاه که از ناچاري تحميل شده اي را پذيرفتم و شکيبايي ام را ناشي از توانايي ام دانستم

ششم:آنگاه که زشتي چهرا نکوهش کردم حال آن که يکي از نقاب هاي خودم بود

هفتم:آنگاه که آواي ثنا سر دادم و آن را فضيلت پنداشتم

آري اين هفت اصل را جبران خليل جبران  گفته تا ما گمراه نشويم

روز مرگم

هرکه شيون کند از دور و برم دور کنيد

همه را مست و خراب از مي  انگور کنيد

روزي از يک دانشمند رياضي پرسيدند نظرش راجع به زن و مرد چيست

جواب داد:....

گفتم خدايا: از همه دلگيرم                   گفت:حتي از من؟..

گفتم خدايا: دلم را ربودند                    گفت:پيش از من؟…

گفتم خدايا:چقدر دوري                      گفت:تو يا من؟…

گفتم خدايا: تنها ترينم                        گفت:با وجود من؟…

گفتم خدايا: کمک خواستم                   گفت: از غير من؟…..

گفتم خدايا: دوستت دارم                    گفت: بيش از من؟…..